Lisa als voorbeeld

In De kracht van het innerlijke kind 2 lees je hoe je contact maakt met het innerlijke kind en hoe je oude emoties kunt opruimen. Wat doet deze opruiming met overlevingsstrategieën? Op welke manier kun jij de ouder van je innerlijke kind zijn, de ouder die je zelf als kind hebt gemist? In het voorbeeld gaat de volwassen Lisa terug naar het kleine meisje dat haar vader verloor door zelfdoding. Wat is er sindsdien veranderd?

Waarom het goed is om met het innerlijke kind contact te maken, heb ik in het eerste deel besproken. Je kunt dit teruglezen op  https://praktijkdeoverwinning.nl/de-kracht-van-het-innerlijke-kind/

Lisa

Lisa is een jonge vrouw van begin dertig.  Rond haar 14e jaar begonnen haar problemen en op haar 19e werd zij voor vier jaar opgenomen in de psychiatrie. Op het moment dat zij bij mij komt, worstelt zij met psychoses* en antidepressiva. Het moet anders, maar hoe? Zij vertelt open over haar vader die overleed toen zij vijf jaar was. Op haar 12e jaar hoort zij dat haar vader zichzelf het leven heeft genomen. Na vier sessies is Lisa zover om contact te maken met haar innerlijke kind. Ik leg uit hoe je met het innerlijke kind kunt werken: door het uitschakelen van gedachten middels een geleide meditatie waardoor het innerlijke kind ruimte krijgt om zich te melden. Door de ogen te sluiten kun je je beter concentreren. Lisa kan mondeling antwoord geven op de vragen die ik stel of d.m.v. vinger- en handbewegingen.

Heeft je innerlijke kind meegeluisterd? Direct ziet zij zich als vijfjarige. Zij ziet haar vader opgebaard en blauw van kleur. Zij voelt onbegrip. Er volgen meerdere beelden van deze situatie. Het onbegrip neemt toe en zij voelt dit als kortsluiting in haar hoofd. We nemen een korte time out om terug te komen in het hier en nu en we doen een paar aardingsoefeningen.

De vijfjarige Lisa

Er komt een reeks aan waaromvragen:

–           Waarom is pappa blauw?

–           Waarom zit ik daar op schoot en begrijp ik niet wat er gebeurt?

–           Waarom gooien we bloemblaadjes in het graf?

–           Waarom komt iedereen mij een handje geven en zeggen zij dingen die ik niet begrijp?

Op kindniveau geef ik antwoord op de vragen. Eerst vertel ik over doodgaan. De ziel, pappa, gaat naar een mooie plek en het lichaam is niet meer nodig. De kleur blauw heeft te maken met het bloed dat in ieder lichaam stroomt. Ben je weleens gevallen? Dan zie je ook bloed. Als het lichaam dood is, stroomt het bloed niet meer en kan het zijn dat het lichaam daarom blauw ziet. Mensen zijn verdrietig als iemand doodgaat. Daarom gooien zij bloemblaadjes in het graf. Ik leg uit dat mensen dit zo doen net als dat we paaseieren schilderen of de kerstboom zetten. Dit heet een ritueel. Ook helpen en steunen mensen elkaar. Zij doen dit door elkaar een hand te geven en te zeggen: gecondoleerd. Ik vertel de vijfjarige dat ik dit ook een raar woord vind, maar dat mensen dit nu eenmaal zo doen.

Resultaat

Er komt rust. De kortsluiting in het hoofd van de volwassen Lisa wordt geleidelijk aan minder. We constateren dat deze kortsluiting vaak ontstaat bij enige vorm van onbegrip. Dit weten biedt mogelijkheden. Lisa geeft aan dat zij het contact met haar innerlijke kind heel mooi en bijzonder vindt. Het brengt zachtheid. De kortsluiting is nu volledig verdwenen. Inmiddels zijn we een aantal jaren en sessies verder. Lisa is alleen op wereldreis gegaan, zij heeft inmiddels een fijne relatie, kinderen om haar heen en een eigen huis. Sinds kort is het zelfs zo dat zij volledig vrij is van medicatie!

Psychiatrische behandeling

Wat wij beiden heel bijzonder vinden is het feit dat er in de vier jaar psychiatrie nooit een woord gerept is over het innerlijke kind. Zoals Lisa zelf beschrijft: ‘Het feit dat dit een echt trauma voor mij is geweest, op dat niveau is nooit zo gesproken. Tijdens opname is het wel over mijn vader gegaan en was het overlijden van mijn vader wel een terugkerend onderwerp, maar echt op een heel ander niveau. Waardoor we wellicht nooit tot de kern zijn gegaan (en ik daar ook de ruimte niet voor had) om bepaalde zaken te verwerken.’

Samengevat

Lisa heeft haar innerlijke kind erkend en naar haar geluisterd zoals een moeder dat zou doen. Hiermee is de bron van het onbegrip waar zij mee worstelde, aangepakt. Je zou kunnen zeggen dat de volwassen Lisa nu de moeder is/was van haar innerlijke kind. De psychose (overleving) zorgt voor vluchten in de verwarring en de grip kwijtraken op de realiteit. Doordat nu het onbegrip van de vijfjarige is opgelost, is deze overleving niet meer nodig. Lisa had de wilskracht om haar leven om te keren mede door in contact te gaan met haar innerlijke kind.

Conclusie

De feiten blijven bestaan, die zullen opgeslagen blijven. Maar de emoties rondom de feiten/ ervaringen zijn opgeruimd. In de situatie van Lisa ontbrak het haar innerlijke kind aan informatie met als gevolg het onbegrip. Het onbegrip riep zoveel emoties op dat er zowel bewust als onbewust paniek ontstond, het begin van de psychose. Door de vragen van de kleine Lisa te beantwoorden, ontstond er innerlijke rust en werd het onrustige kind tevreden gesteld. Je kunt je wel voorstellen dat het overlijden van de vader van Lisa een enorme impact had en dat er meerdere sessies nodig waren.

Tot slot

Met dit blog hoop ik dat er angst wordt weggenomen van de mensen die gebaat zouden zijn met een innerlijke kind sessie. Ik zal te zijner tijd meer vertellen over de kracht van het innerlijke kind. Want hoe los je bijvoorbeeld waanbeelden op die ontstaan zijn na trauma’s? Hoe kun je de eenzaamheid met behulp van het innerlijke kind omkeren? Is het mogelijk om het innerlijke kind te leren hechten? Heb je aanvullingen, vragen of wil je een afspraak maken? Neem dan hier contact op:  yvonne@praktijkdeoverwinning.nl

Dit blog is geschreven in samenwerking met Lisa. Vanwege de privacy hebben we gekozen voor een fictieve naam.

Dank je wel Lisa dat ik jouw inspirerende verhaal mag delen!

Liefs, Yvonne❤️

*Psychoses ontstaan na onopgeloste traumatische ervaringen. De energie hoopt zich op in de gedachten, dus in het hoofd, waardoor psychische klachten ontstaan. Aarden is van groot belang!