Psychische labels

Psychische labels

Psychische labels maken meer kapot dan je lief is. Wat ik al jaren roep is dat labels, stempels, diagnoses en antidepressiva veelal leiden tot instandhouding. Daarbij worden er dubbele diagnoses gesteld waardoor patiënten de status ‘complex’ krijgen. Om nog niet eens te spreken van de term ‘uitbehandeld’. Helaas, niets meer aan te doen. Hoogleraren, artsen en psychiaters komen nu ook meer en meer tot het besef dat het DSM V boek (handboek van psychiatrische aandoeningen) ontkracht mag worden. We moeten stoppen om mensen in hokjes te duwen, dat we moeten stoppen met labelen.

Psychische pijn en angsten

Psychische pijn en angsten komen voort uit gebeurtenissen die traumatisch waren en waarbij de emoties nog altijd meegedragen worden. Ergens opgeslagen in een onzichtbare bunker zoals ooit bij mij het geval was. Bevroren emoties. Op een zeker moment in je leven willen die emoties eruit, ze willen gezien worden en opgelost. De meeste mensen willen daar liever niet aan, omdat zij het te pijnlijk vinden. Het onbewuste geeft je al hints. Hints als slecht slapen, niet goed voelen en vermoeidheid. Maar pas als lichamelijke of geestelijke pijn ondragelijk wordt, gaan we iets doen. Of er wordt van buitenaf ingegrepen, omdat men de grip op het leven verloren is.  

Verdienmodel

Je meld je aan of je wordt aangemeld voor hulp van een psycholoog, psychotherapeut of psychiater. Na een vaak lange wachtlijst gaat de molen draaien. Vragenlijsten bepalen wat je als label gaat krijgen of je het er nu mee eens bent of niet. Tenslotte moeten psychische labels zijn, want anders worden de sessies niet vergoed door de verzekering. Mijns inziens hebben we hier te maken met een verdienmodel waarbij de verzekering bepaalt. Een poosje geleden heb ik iemand geholpen om van het label borderline af te komen. Deze was onrechtmatig. Het viel niet mee, maar het is gelukt.

Lisa

De jonge Lisa die al heel lang traumatische jeugdervaringen meedroeg, werd opgenomen vanwege psychoses en depressies. Vier jaar lang werd er ‘behandeld’, medicatie toegediend en kwam zij regelmatig in de separeer cel terecht. Toen zij hier uitkwam, had zij vooral geleerd hoe zij met haar psychoses moest omgaan. Cognitief wist zij wat zij moest doen, maar het probleem was niet opgelost en de antidepressiva werkte verslavend en was niet afdoende. Hoe kan het zijn dat iemand met pijn, verdriet en angst in een separeer cel wordt gezet? Helemaal alleen. Is dat niet angstaanjagend?

Regressie

Een jonge vrouw raakte door diverse levensveranderingen in een regressie. Terug in haar jeugd en zij was opeens het kleine meisje met al haar pijn en onmacht. Dan gaat men op zoek naar een psycholoog of psychotherapeut. Zodra het woord ‘wanen’ werd genoemd, haakten er al twee psychologen af. Drie psychologen zaten volgepland. En nog twee ‘durfden het niet aan’, want het leek hen te complex. De huisarts belde mij op en vroeg of ik het aandurfde anders moest ze opgenomen worden op een crisisafdeling. Ik verbaas mij tot op de dag van vandaag over dit enorm foute verhaal voor wat betreft de psychische zorg.

Eetstoornis

Zo ook een 15 jarig meisje die met haar moeder bij mij kwam met een eetstoornis. De psychologen hadden bij het meisje geen ingang tot positieve verandering kunnen vinden. Het meisje bleef maar afvallen. Toen zij richting de 35 kg ging, riepen zij mijn hulp in als laatste redmiddel. Samen gingen we op zoek naar haar innerlijke kracht, want dat had zij als eerste nodig om verandering in te kunnen zetten. We kwamen bij haar verhaal van vóór de eetstoornis: bij haar onmacht, frustratie en de controle die zij kwijt was geraakt door de scheiding van haar ouders. Daar zat de oorsprong van haar eetstoornis. De psychologen waar zij kwam, hadden haar niet weten te doorgronden. Hoe dat kan? Het leek er sterk op dat deze geen emotie-ervaring hadden, maar vooral bekend waren met de theoretische ervaring vanuit het boekje. Lees haar review op de Home pagina https://praktijkdeoverwinning.nl/

Schrijnend

Zomaar een paar voorbeelden die aangeven hoe schrijnend de psychiatrie momenteel werkt. In plaats van aandacht voor de emoties en het ontstaan ervan worden er labels geplakt. Dat kan anders, zoals ook blijkt uit genoemde voorbeelden. Ik kan je vertellen dat de drie dames hun leven weer konden oppakken na mijn sessies.

Het verhaal van Lisa (fictieve naam) kun je terug lezen op https://praktijkdeoverwinning.nl/de-kracht-van-het-innerlijke-kind-2/ De regressie vanuit het tweede voorbeeld is opgelost waardoor we aan de slag konden met de traumatische gebeurtenissen uit haar verleden. Zij staat weer vol in het leven. Ik vraag mij weleens af hoe het haar zou zijn vergaan als zij opgenomen zou zijn geweest. Het meisje dat met een eetstoornis binnenkwam, heeft inmiddels een opleiding in Amerika afgerond.  

Conclusie

Mensen horen niet in hokjes, psychische labels geven de gevolgen weer en niet de oorzaak.  Antidepressiva onderdrukt slechts de emoties. Het kan anders. Op dit moment wordt er een begin gemaakt voor verandering. Eerst de situatie herkennen, inzichten erkennen, accepteren dat het anders moet en dan pas volgt de verandering. Nu er hoogleraren, artsen en psychiaters opstaan, hoop ik dat zij deze verandering doorzetten. Tenslotte ben ik een trauma- en herstelcoach die momenteel te weinig invloed kan uitoefenen. We hebben nog een lange weg te gaan.

Mijn missie

Vanuit mijn missie werk ik met jou als mens. Zonder DSM V, zonder psychiatrische labels, stempels en diagnoses. Dat betekent tevens dat ik niet aangesloten ben bij een verzekering en de sessies helaas niet worden vergoed. Maar uit ervaring weet ik dat mijn sessie trajecten uiteindelijk veel korter zijn en dus ook goedkoper. Vier jaren psychiatrie weegt niet af tegen zo’n 10 sessies!  Wanneer jij er voor kiest gaan we samen op zoek naar jouw innerlijke kracht zodat we de oorsprong van jouw bevroren en blokkerende emoties kunnen oplossen. Dan is de weg vrij voor een leven die jijzelf bepaalt! Voor vragen of een afspraak stuur een email naar: yvonne@praktijkdeoverwinning.nl

Liefs, Yvonne❤️