Wat is een lichamelijk trauma?

Een lichamelijk trauma komt voort uit een traumatische ervaring. Emoties die zich in het lichaam vastzetten evenals een psychische dwarslaesie. Een psychische dwarslaesie is een onzichtbare scheiding in het lichaam. Het ene deel van het lichaam is op onbewust niveau afgescheiden van het andere deel. Het komt veelal voor bij mensen die seksueel zijn misbruikt of lichamelijk mishandeld. Het is een overlevingsstrategie die op onbewust niveau ontstaat tijdens de negatieve gebeurtenissen. Meestal zijn de psychische dwarslaesies al ergens in de kindertijd ontstaan. In het volgende voorbeeld gebeurt het volgende: iemand wordt stelselmatig mishandeld en is niet in staat te vluchten of te vechten.

Vluchten, vechten of bevriezen

Als vluchten en vechten niet kan, is er nog een optie: bevriezen. Dat betekent dat er gebeurt wat er gebeurt. Het lichaam en het gevoel hebben te lijden en deze zoeken onbewust naar een methode om te overleven. Het lichaam wordt gevoelsmatig opgesplitst. In mijn ervaring werd mijn hoofd (en hersenen) afgescheiden van mijn lichaam waardoor ik de lichamelijke pijn niet meer voelde. Dat maakt vervolgens dat de gebeurtenis niet in het bewuste ervaren wordt, maar zich vooral op lichamelijk en onbewust niveau afspeelt. Ook wel het bevroren deel genoemd. Het voordeel van deze dwarslaesie is dat je zonder pijn de situatie kan doorkomen. Het nadeel is dat alle ervaringen zich vastzetten in het lichaam. Het lichaam wordt een soort bibliotheek van ervaringen. Deze vastgezette ervaringen kunnen later zorgen voor het volgende:

• Uitval van ledematen
• Plotselinge en ongecontroleerde bewegingen
• Heftige schrikreacties bij aanraking
• Gevoelloosheid bij verwondingen
• Nachtmerries waarin je nog maar deels lijkt te bestaan

Kan het lichaam herstellen van trauma?

De traumatische ervaringen van het innerlijke kind vragen via het lichaam om aandacht. Zodra er aandacht geschonken wordt aan deze lichamelijke klachten, kunnen ervaringen aan de oppervlakte komen en kan het innerlijke kind haar of zijn verhaal doen. Hiermee kunnen er grote of kleine trauma’s opgeruimd worden.  Sommige nemen de klachten voor lief en laten het voor wat het is. Ook ik heb jarenlang mijn klachten genomen voor wat het was. Het hoorde erbij en basta. Totdat ik zo geconfronteerd werd met mijn verleden dat ik wel actie moest ondernemen. Je kunt dit proces lezen in mijn boek Wilskracht en Engelengeduld. Er zijn nog meer vormen van dwarslaesies die ik in een later blog zal bespreken.

Herken jij de klachten zoals hierboven beschreven en wil jij dit onderzoeken? Neem gerust contact met mij op.

Liefs, Yvonne